شب گذشته ایران باز هم توانست پرتغالیها را شکست دهد؛ اما این بار نه به وسیله شاه عباس و در خلیج فارس، بلکه به وسیله کیروش و مردانش در روسیه.
نتیجه یک بر یک بازی ایران و پرتغال، یک تساوی ساده با فقط یک امتیاز نبود؛ بازی سراسر هیجانی بود که بازیکنان تیم ملی فوتبال در برابر قهرمان قاره اروپا به نمایش گذاشتند و عملا پرتغالیها را در قلعه خود محبوس کردند. هرچند این بار خبری از بندر گمبرون و تغییر اسم آن به بندرعباس نبود، اما کارلوس کیروش پرتغالی جوری در برابر تیم فوتبال کشورش ایستاد که گمان کنیم او احتمالا یک رگ و ریشه ایرانی دارد.
دفاع جانانه ایرانیها در آخرین بازی مرحله گروهی منجر به حذف ایران و صعود اسپانیا و پرتغال شد، اما جمله کلیشهای «چیزی از ارزشهای ما کم نشد» در سومین بازی ایران از شعار به عمل تغییر کرد. چیزی که نه فقط هشتاد میلیون ایرانی، بلکه سراسر جهان تماشا کردند و زانو زدن یاران کریس رونالدو در برابر بازیکنان با استعداد ایرانی را ستودند.
تیم ملی ایران بدون بازیهای تدارکاتی مناسب قدم به بازیهای جام جهانی گذاشت و بسیاری از هواداران ایرانی انتظار داشتند که در برابر اسپانیا و پرتغال گلباران شوند؛ اما آنچه در رفتار تماشاگران ایرانی بیش از هر چیزی مشخص بود، عطش برای پیروزی در برابر اسپانیای قهرمان جهان و پرتغال قهرمان اروپا بود. باوری که کارلوس کیروش توانست با مدیریت خود در ذهن و جان ایرانیها بنشاند و ثابت کند که با محدودیتهای خواسته و ناخواسته هم میتوان تا حدی برای دسترسی به آرزوها جنگید.